De afgelopen weken (ondertussen al maand(en) ) hebben we veel gezelligheid gekregen op de compound. Christina die hier al een aantal keer bij ons was om vrijwilligerswerk te doen, is gekomen om ons management team voor onbepaalde tijd te versterken. We hebben ook Matthea mogen verwelkomen. Matthea is een basisschool lerares en ze is voor een schooljaar gekomen om te helpen om onze kinderen les te geven en om ze veel meer Nederlands te leren.
Deze geweldige vrouwen hebben nog een hele nieuwe en leuke blik op het leven hier. Ze zien de verschillen met Nederland beter en ze hebben de laatste tijd leuke blogs geschreven over het leven bij ons. Daarom hier nu een blikje in ons leven door hun ogen.
Matthea geeft jullie een kijkje in ons weekmenu. Wat eten we elke dag? (Dit menu verandert om de 6 weken) (soms hebben we eten dat klaar is op het land en dan eten we dus iets anders)
Hierbij een hele blog gewijd aan eten. Het eten heeft hier veel Oegandese invloeden en ik heb dus al heel wat nieuwe dingen geproefd de afgelopen tijd. Het meeste vind ik eigenlijk wel lekker om te eten. Dat is dus erg fijn. Natuurlijk zal ik op een gegeven moment wel eens dingen gaan missen, maar ik kom zeker niks tekort. We eten twee keer warm (eigenlijk drie keer omdat de pap in de ochtend ook gekookt wordt)Elke maaltijd wordt er voor meer dan 40 mensen gekookt. Het ontbijt en lunch zelfs voor 50 a 60 personen.
Vrijdag 10 September
De meeste ochtenden staat er pap op het menu. Het is een pap van melk van de Home Sweet Home koeien, en een soort meel. Dit is vaak maïsmeel of sojameel. (De kleinere kinderen krijgen pap met heel veel verschillende ingrediënten zoals pompoen, zilvervis, bonen en verschillende soorten meel)
Het is aardig zoet en wel lekker makkelijk en voedzaam als ontbijt. We eten trouwens altijd buiten, het is grappig hoe snel je er aan went dat je gewoon vrijwel altijd zonder je jas buiten kan zijn. Als lunch had ik deze dag traditionele Oegandese posho and beans. Dat is ook gemaakt van maismeel, met bruine bonen erbij. Pocho zelf heeft niet veel smaak, maar met het bonensausje erbij is het wel lekker. ‘s Avonds aten we Matooke. Ook typisch Oegandees, gemaakt van een bepaald soort banaan dat gekookt wordt. Ik dacht dat het zoet zou zijn, maar het smaakte eigenlijk een beetje als aardappel. Daarbij zat witte kool en een saus van witte bonen in een tomatensaus met groenten. Aan toetjes doen ze hier niet. ;)
11 en 12 september
Op zaterdag kregen we ook nog een boterham bij het ontbijt. Als lunch aten we weer bruine bonen, dit keer met rijst en wat verschillende groentes. ‘s Avonds aten we aardappelen, hier ‘irish’ genoemd. Ik wist eerst niet dat ze daar aardappels mee bedoelden. De groenten smaakten een beetje naar spinazie, ik weet niet exact wat het was. Daarbij zat nog rundvlees, een soort stoofpotje. We eten niet zo vaak vlees en als we het eten dan is het vaak nog met het bot eraan, waar ik niet zo dol op ben. Dan maar een beetje vegetarisch eten, of misschien wen ik er nog wel aan.
Op zondag wilde ik wat later eten en at ik gewoon in huis. Een boterham met pindakaas en een ontbijtkoek die ik nog uit Nederland had. Bij Home Sweet Home hadden ze ook een ei bij het ontbijt. ‘s Middags was er uitgebreid gekookt voor Suzan haar verjaardag, toen ben ik vergeten om een foto te maken. Er was van alles; rijst, vlees, sausjes, groenten , chapati en fruit. ‘s Avonds hadden de meesten nog niet heel veel trek. Ik heb een beetje rijst op met groenten en een sausje en een chapati. Het was over van het feetje. Chapati is een soort dikke wrap. Als je er een omelet in doet dan wordt het een ‘rolex’ genoemd. Dit komt van rolled eggs. Dit wordt hier heel veel verkocht aan de kant van de weg.
13 en 14 september
Maandag begon de dag weer met porridge. Als lunch aten we weer poscho en beans net als vrijdag. ‘s Avonds aten we rijst met een saus van lentils met spinazie en vlees. Op dinsdag kregen we naast porridge ook een banaan als ontbijt. Die smaken hier nog zoeter dan in Nederland. In de middag stond er cassave met bonen en kool op het menu. Die cassave was helemaal zacht. In de avond aten we iets waar ik al naar uit keek, namelijk zelfgemaakte patat. Daarbij een eitje en sperzieboontjes.
15 September
Het ontbijt wordt een beetje eentonig, met zelfs steeds dezelfde beker, maar dit was weer mijn ontbijt. Als lunch aten we zoete aardappel, yam (een andere soort wortel uit de grond) en pompoen met kool en pindasaus. 's Avonds hebben we kalo gegeten. Dit lijkt een beetje poscho maar is gemaakt van gierst en cassave bloem. Daarbij vis, groenten en pindasaus.
16 September
Op donderdag is het de porridge die minder zoet is en wat minder favoriet. De lunch komt misschien al bekend voor, weer poscho en beans. De Oegandese boterham zullen we maar zeggen. Als avondeten deze keer iets Europees, namelijk spaghetti. Niet helemaal zoals de Italianen het maken, maar het is wel weer wat anders.
Halverwege de ochtend drinkt ook iedereen iets en krijgt iedereen een kaakje of klein snoepje of zoiets. Halverwege de middag drinken we allemaal thee met iets uit de tuin zoals gember of lemon gras erin. Daarbij krijgt iedereen vak fruit en af en toe popcorn of een soort oliebol.
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om iets over het eten van hier te lezen.
Groet Matthea
Een bericht van Christina
De komende periode hoop ik me te richten op het opzetten van een communicatiesysteem voor de jongeren van de boerderij. Momenteel ben ik mezelf aan het voorbereiden door me te verdiepen in deze methode en alles daarvoor klaar te maken.
Verder bestaan mijn werkzaamheden nog uit het ondersteunen bij het maken van schoolwerk omdat ze hier nog steeds niet naar school gaan. Ik doe ook de dagelijkse activiteiten op de boerderij en ik zet het communicatiesysteem op.
Omdat ik hoop voor langere tijd in Uganda te blijven, wil ik zoveel mogelijk meemaken van de Oegandese werkzaamheden en cultuur. Zoals bijvoorbeeld mijn was die hier met de hand gedaan moet worden. Ze hebben geen wasmachine dus iedereen doet het met de hand. Normaal vraag ik 1 van de moeders van het moederhuis hier zodat ze er een baantje door hebben en dus wat geld kunnen verdienen. Maar ik vond het wel belangrijk dat ik ook zelf mijn was kan doen voor het geval als het een keer nodig is en om het zelf een keer te ervaren. Ik heb 1 van de oudere kinderen gevraagd of ze het mij kunnen leren. Door het te ervaren heb ik nog meer respect gekregen voor de medewerkers die dit dagelijks doen. Het is zeer arbeidsintensief en relatief zwaar werk. Omdat de was met de hand gedaan wordt moet het minimaal 2 keer gewassen worden, daarnaast moet het ook heel goed uitgespoeld worden en dan uitgewrongen worden. Dan gaat het op de lijn in de zon. Je krijgt al snel wondjes en blaren op je handen van de zeep die je handen week maken en van het schrobben. Ik had naderhand dus allemaal wondjes op mijn handen.
Omdat er hier boven een vuur gekookt wordt, moet er ook dagelijks hout gehakt worden. Omdat de mannen meestal bezig zijn, komt dit werk vaak op de vrouwen neer. Daarom wilde ik dit ook graag eens ervaren. Je besteedt hier zoveel tijd aan dagelijkse taken waar we in Nederland niet eens aan denken. Het werk viel me heel erg tegen. Het ziet er makkelijk uit maar het werk viel me erg zwaar en ik had ook hiervan de blaren weer op mijn handen. Ik hoop het wel vaker te gaan doen om de medewerkers te helpen.
Christina
En een lieve groet van Suzan en Zenon
Naar overzicht