Terwijl we allerlei maatregelen zien versoepelen in andere landen is het hier nog steeds super streng. De kinderen zijn al 23 weken thuis van school en hebben sinds november 2019 nog maar 5 weken school gehad. De kerken zijn hier ook nog steeds gesloten en er is nog steeds een avondklok. (niemand op straat s’avonds/s’nachts) De regel die het moeilijkste is voor ons is de regel dat er maar vier mensen in de auto mogen. Wij hebben een grotere auto maar kunnen nergens heen als gezin. We wonen in een Afrikaans dorp waar er niks te doen is en maar weinig te krijgen is.
De grenzen zijn ook nog gesloten.
Ondertussen zijn er zo’n honderd nieuwe gevallen per dag in Oeganda (totaal 3037) en zijn er 32 mensen aan overleden. Het gaat dus zeker niet slecht in Oeganda.
Verjaardagen
En tja, wat vertel je in een nieuwsbrief als je al maanden samen opgesloten zit? Dan vertel je over de dag dat we met z’n allen naar het zwembad zijn gelopen om een aantal verjaardagen van de kinderen te vieren. Aan het begin van het jaar hebben we besloten om de kinderen die op de middelbare school zitten op dezelfde dag te vieren. Het werd namelijk een beetje moeilijk, omdat hier de kinderen op de middelbare school slapen en sommige kinderen dus hun verjaardag veel eerder of later zouden moeten vieren.
Deze mama was ook wel blij dat de kinderen dit besloten hadden, want het is heel veel werk om de verjaardagen van zoveel kinderen te vieren. In sommige maanden had ik het idee dat ik niks anders deed dan taartjes te bakken en op cadeautjes te jagen. Eigenlijk is het dus wel een opluchting.
Vorige week donderdag was het dan zover. We hebben samen de verjaardag gevierd met kleine taartjes en daarna zijn we naar het zwembad gelopen en hebben we heerlijk gezwommen. De kleinere kinderen hadden we thuis gelaten zodat mama en papa ook lekker met de grotere kinderen in het water konden dollen. Wat een fijne en geslaagde dag. (En de andere kleinere kinderen hadden hun zwemavontuur een paar dagen later)
Jordan
Jordan zit nog steeds in isolatie (door tuberculose) in ons ondervoedings huis maar het gaat zo ontzettendveel beter met hem. De medicatie is goed aangeslagen en hij eet goed. Hij krijgt elke dag twee zakjes plumpynut. Plumpynut is speciale pasta die erg ondervoede kinderen krijgen. Er zitten 500 calorieen in 1 pakje. Bij aankomst was bijna al zijn huid eraf door de ondervoeding. Zijn huid is ondertussen ook weer teruggekomen. Hij zal nu zeker 6 a 7 maanden zijn antibiotica slikken en dan hopen we dat de TB weer genezen is.
Annet
Annet heeft een hele tijd bij ons gewoond nadat ze erg ondervoed was. (En nadat ze lange tijd in het ziekenhuis had gelegen.) Haar moeder kreeg hier haar derde kindje Patrick. Aan het begin van het jaar ging het weer zo goed dat we ze ontslagen hebben uit ons programma en we hebben de moeder een business loan gegeven. Tijdens de Coronatijd hebben we ze geholpen met voedselhulp. We merkten helaas dat het weer steeds slechter ging en dat de moeder het alleen niet aankan. Vorige week heeft Annet in het ziekenhuis gelegen en nu ligt haar kleine broertje Patrick ook in het ziekenhuis. (beide malaria en hoge infectiewaarden) We hebben besloten om het gezin overdag weer bij ons te laten zijn, nadat ze uit het ziekenhuis komen. Zo kunnen we kijken wat er mis gaat en kunnen we proberen om te kijken hoe we de situatie kunnen verbeteren.Annet en Pratrick met hun Mama
Bezoek aan Nederland
Zoals u in een vorige nieuwsbrief heeft kunnen lezen is mijn moeder op 5 Mei overleden. Het was door de gesloten grenzen niet mogelijk om in die tijd naar Nederland te komen. Ondertussen is het besef dat ze is overleden er nog steeds niet. Het blijft onwerkelijk dat ze er niet meer is. Het is net alsof ze nog gewoon in Nederland is. Wij denken dat dat besef er pas echt komt als we zien dat ze niet meer in Nederland in haar huis is. Het is de laatste tijd heel zwaar geweest! Door de Corona zijn alle
kinderen thuis, zijn er veel ondervoedde kinderen en hebben we geen vrijwilligers die ons konden helpen.
Wij hebben na al deze jaren waarin we 7 dagen per week werken even de tijd nodig voor rust en om het verlies van onze moeder en oma te verwerken. Wij vragen echt het minimum aan salaris omdat we zoveel mogelijk willen helpen, maar daardoor is het wel heel moeilijk om zoiets te doen. We sparen wel al geruime tijd om onze kinderen een keer mijn land en mijn familie te laten zien. (waarbij ze het echt beleven, de vorige keer waren ze baby's) maar met het geringe salaris dat we krijgen en met de hoge prijzen in Nederland is dit niet echt op te brengen. We hebben helaas niemand waar we bij kunnen verblijven. Nu willen we hier vragen of misschien iemand geïnteresseerd zou zijn om van huis te ruilen of dat iemand ergens een goedkoper plekje weet waar we kunnen verblijven. We hebben niet veel nodig! We zijn gewend om zonder veel luxe te leven.We weten helaas nog niet zo goed wanneer dit zal zijn. De grenzen zijn hier nog steeds gesloten. Zodra de grenzen open gaan willen we graag die kant op. We hopen dat de grenzen aan het eind van het jaar wel open zullen zijn.
