Wij hopen dat U het vorige jaar goed af heeft kunnen sluiten en dat U fijne feestdagen heeft gehad. In December is er nooit een nieuwsbrief maar een muziekvideo die we voor U maken. We hopen dat U ervan genoten heeft. Deze nieuwsbrief is een paar daagjes later omdat we allemaal ziek werden terwijl het de drukke “terug naar school” tijd was. Maar liefst 9 kinderen hadden deze week malaria en ik (Suzan) heb op het moment Bilharzia. Het is allemaal geen pretje.
Vakantie
Op dit moment is het grote vakantie hier! Eind November krijgen de leerlingen hier vakantie om begin Februari pas aan hun nieuwe schooljaar te beginnen. Het is dus gezellig druk geweest de afgelopen weken. Alle mensen die voor ons werken hebben in December ook hun vakantie. Dit betekent bergen meer werk voor ons maar ook werknemers die een fijne vakantie hebben en weer met nieuwe energie terugkomen. D. heeft aan het eind van vorig jaar zijn basisschool examen gedaan. Hij heeft in november ook opstellen moeten schrijven en een test moeten doen voor de school waar we hem graag naar toe willen sturen. Er zijn daar maar 20 plekjes en er waren honderden aanmeldingen. We zijn zo blij om U te vertellen dat hij zijn basisschool examen goed heeft gemaakt en dat hij toegelaten op de school. (Dezelfde school als B.) M. heeft in december twee certificaten behaald. Een certificaat voor bakery en een certificaat voor catering. De directrice van de school was zo onder de indruk dat ze hem een baan hebben aangeboden. Hij werkt nu voor een restaurant in Mukono en woont bij Zenon zijn moeder in Kampala. In augustus gaat hij verder leren voor een diploma. Zijn baas heeft hem al toestemming gegeven om die uren dan vrij te zijn. We zijn overdonderd en we zijn zo blij voor hem. G. heeft deze vakantie stage gelopen bij een kapper en schoonheidssalon in Jinja. Ze heeft daar veel geleerd. B. heeft deze week een basketbal kamp van zijn school bijgewoond en heeft in de tuin en op de boerderij gewerkt voor een extra zakcentje. (Terwijl onze andere werknemers vakantie hadden)De rest heeft van de vakantie genoten maar zijn ook al wel een paar weken klaar om weer naar school te gaan. O., M., W. en J. hadden een kortere vakantie van de boerderij, maar zijn ook erg blij dat ze weer lekker bij hun vrienden zijn en op de boerderij kunnen werken.
De feestdagen
De feestdagen begonnen dit jaar met een feestje voor alle werknemers van HSH. We hebben die dag een teambuilding dag georganiseerd met een lekkere lunch. Het was heel leuk om iedereen te zien genieten. Vorig jaar hadden we met Sinterklaas lootjes getrokken en elkaar een klein cadeautje gegeven. Dit jaar hadden we besloten op het op kerstavond te doen. Ons personeel en hun kinderen, en de ouders van de ondervoede kindjes deden ook mee. We hebben voor elkaar een klein cadeautje gekocht en iets geschreven en iets geknutseld of getekend. De muziek stond hard, er waren snacks en we hebben veel gedanst. Het was een geslaagde avond. Met kerst hadden we een kerstontbijt buiten en daarna hebben we in de stad een Oegandees buffet gegeten. Na een hele grote bui hebben we thuis een kerstfilm gekeken en alle de restjes van het ontbijt en de snacks gegeten. Dit jaar was het met nieuwjaar ook erg gezellig. Ik had wat kindervuurwerk uit Nederland meegenomen. Voor de kinderen was dit hun eerste vuurwerk, dus ze vonden het heel speciaal. Ik (Suzan) bak ook al jaren heel veel oliebollen terwijl de kinderen met water mogen spelen. Al met al hebben we geprobeerd om iedereen weer wat fijne dagen te geven
De boerderij
Voor de boerderij houden we niet de normale Oegandese vakanties aan, omdat deze te lang duren voor onze kinderen. De kinderen kregen net voor de kerstvakantie vrij en ze zijn alweer terug. Met uw hulp konden we alle gezinnen waar de kinderen vandaan komen een fijne kerst geven. We hebben ze grote kerstpakketten gegeven waarmee ze een goede kerstmaaltijd konden maken. Iedereen is weer hard aan het werk op de boerderij. Het droge seizoen is nu echt begonnen en de zon is krachtig. Deze week is Christine aangekomen uit Nederland. Zij zal de komende twee maanden een picto systeem opzetten op de boerderij. We zijn erg blij met haar komst.
Fysiotherapie
We hebben een aantal nieuwe kinderen welkom mogen heten bij de Fysio. We werken er hard aan dat deze mensen blijven komen en het de moeite waard vinden om te komen. Dit is 1 van de nieuwe schatten die we mogen helpen. Is het geen schat?
Ondervoeding
Dit stuk is moeilijk om te schrijven omdat er heel veel is gebeurd. Deze nieuwsbrief wordt te lang om alles te vertellen. Ik pak er daarom het meest aangrijpende verhaal eruit. Wij hopen dat U ons ook volgt op Facebook en Instagram. Daar kunt U namelijk alles uitgebreid volgen.
T.
In de afgelopen periode hebben we T. mogen verwelkomen, maar hebben we helaas ook weer afscheid moeten nemen. Het was op een zondagmiddag dat haar moeder met haar binnen kwam lopen. Ik was alleen thuis met de kinderen, maar zag dat ik heel snel naar het ziekenhuis moest omdat het heel slecht ging met T.. Ik heb snel mijn tienermeiden geregeld om op te passen en ben in de auto gesprongen. In het ziekenhuis bleek al snel dat T. Aids en tuberculose had. Ze mocht niet in het “betere” ziekenhuis blijven omdat ze daar andere mensen kon besmetten met de tuberculose. De combinatie van TB en Aids is ook best ingewikkeld door de medicatie. We hebben er alles aan gedaan en we hebben uren doorgebracht in het ziekenhuis maar T. is helaas de volgende zaterdagochtend overleden. De moeder haalde ons uit bed op zaterdagochtend. Ze had geen telefoon dus ze kwam ons persoonlijk vertellen dat T. was overleden. We hebben weer snel een oppas voor de oudere kinderen geregeld en zijn snel met onze jongste dochter R. naar het ziekenhuis gereden. Daar lag T. dan. Op de grond in een kast naar de spoedeisende hulp. De deur stond open en alle ouders die hun kinderen in de spoedeisende hulp hadden moesten langs dit lichaampje lopen om bij hun eigen kinderen te komen.
We hebben T. opgepakt en zijn naar de auto gegaan. Het was twee uur rijden naar het ouderlijke huis waar ze begraven zou worden. Twee uur lang met het lichaampje van T. in de auto maar ook onze eigen dochter R.. Wij maken veel mee in Oeganda maar wat er gebeurde toen we bij het ouderlijk huis aankwamen zullen we nooit meer vergeten. We stappen uit met het lichaampje in onze handen. De Oma van T. ziet ons en begint te schreeuwen dat ze ons niet wilt zien en dat we maar niet moeten denken dat ze “dat” kind gaat begraven. Geen blik van medelijden! Alsof dit kleine, lieve meisje niet meer was dan een mug. Helemaal van slag, gingen we terug in de auto. We overlegden met de moeder en reden naar andere familie. Deze familie begroette ons wel en er werd een plek gemaakt waar we T. neer konden leggen. T. is die middag nog begraven. We hebben die week de ouders nog geholpen om zich te laten testen voor HIV en te zorgen dat ze zelf begonnen met hun medicatie. Zo'n lief meisje, helaas kwam ze te laat bij ons en konden de dokters haar niet meer helpen.
Een lieve groet.
Suzan en Zenon
